Óviðeigandi opnanir

Sat í bíl í gærkvöldi með nokkrum konum sem ræddu útganginn á einni sjónvarpsþulunni, sem hafði víst verið með blússuna sína aðeins of mikið fráhneppta að þeirra sögn: Það sást bara allt, það flæddi hold! Þeim fannst þetta hræðilegt og skildu ekki í að ég væri þeim ekki sammála. Þær reyndu að fá mig á sitt mál: Þetta er svo neyðarlegt, sögðu þær, svona eins og að vera með opna buxnaklauf!

Mósaikverk...

... sem fáir vita um, er staðsett í kirkjuturninum á Hólum í Hjaltadal. Ég bloggaði einmitt um það hér.

Erró áritar bók og gefur grafíkverk á morgun

Viðbót af Ruv.is:

Ruv.is sagði frá þessu líka, en endaði fréttina á öðrum nótum: 

Fréttaritari BBC segir þetta mikla bjartsýni og byggða á hagstæðri framvindu mála á aðeins örfáum mánuðum...

...Ýmiss ný vandamál séu þó í augsýn. Þannig segir Independent frá einu þeirra í dag. Æ fleiri bændur hafi horfið frá hefðbundnum landbúnaði og snúið sér að ræktun valmúa til heróínframleiðslu. Þessir bændur njóti verndar vígasveita, bæði sjíta og súnníta, sem leggi stund á glæpi.

Spá góðu ári í Írak

Erró á Hólum í Hjaltadal

Mörgum þykir sérkennilegt í fyrstu að sjá að kirkjuturninn á Hólum í Hjaltadal stendur eins og spíra til hliðar við kirkjuna. Í raun er þessi turn minnisvarði um Jón Arason, síðasta kaþólska biskupinn á Íslandi, sem hálshöggvinn var 1550, en turninn var vígður á 400 ára dánarafmæli Jóns árið 1950. Þegar inn í turninn er komið blasir við mósaiklistaverk eftir meistara Erró, og þetta vita ekki margir Skagfirðingar, hvað þá utanhéraðs-Íslendingar. Já, þau leynast víða verkin merku sem vert er að skoða nánar.

Kúl tröllkerlingar í Keldudal

Fyrir miðjum Skagafirði liggur Hegranesið og klífur Héraðsvötn í tvennt. Þar eru klettaborgir miklar og þaðan sprottnar margar sagnir um álfa og huldufólk. Sunnarlega á nesinu er ferðaþjónustubýlið Keldudalur, þar sem m.a. hefur fundist merkilegur grafreitur úr heiðni. En þar eru líka álfar og huldufólk, og það sem meira er, líka tröllkerlingar. Sjáandi einn var fenginn til að ganga um jörðina og rissa upp og lýsa því sem fyrir augu bar. Ferðamenn sem gista í Keldudal geta fengið þessar teikningar plastaðar með í gönguferð um svæðið, en á einni þeirra má sjá heljarmikla tröllkerlingu, bera að ofan með flennistór brjóst. Þarna eru því álfar, huldufólk og tröllkerlingar... fyrir alla fjölskylduna!

Að láta draumana rætast

Ég dáist að fólki eins og Huldu Björnsdóttur, sem sagt er frá í sunnnudagsblaði Moggans nú um helgina, sem seldi allt sitt á Íslandi og flutti til Fuzhou í Kína. Þar ætlar hún að starfa við að kenna ensku og dans, en á Íslandi hafði hún unnið á skrifstofu sama fyrirtækis í 24 ár. Hulda er hugrökk kona sem sýnir fram á að það er aldrei of seint að láta drauma sína rætast, jafnvel ekki þegar komið er fram á sjötugsaldurinn!

Ber nafn með rentu...

Nú finnst mér loks að þessi sænski bær standi undir nafni; það býður auðvitað uppá það þegar konurnar eru orðnar berbrjósta að í laugunum þarna verði hið mesta sundsvall

Ber brjóst leyfð í Sundsvall

Bolti og bretti

Loksins, loksins... komst maður á snjóbretti og á körfuboltaleik á Krók, hvorutveggja langþráð. Við fórum í skíðalyftuna í Tindastóli, ég og Elsa á bretti, en Gummi á skíðum, og áttum þar nokkur fin rennsli. Fengum okkur svo kakó, soðbrauð með hangiketi og kanilsnúða eftirá, svona rétt til að hita upp fyrir gríðargott lasanjað sem Svanhildur kokkaði fyrir skíðafólkið í kvöldmatinn. Eftir matinn fór svo þríeykið á heimaleik í körfunni, þar sem spennan var í algleymi þegar Tindastóll marði sigur á Stjörnunni, en þar tók sig upp gömul stemning svo að maður er enn aumur í lófum og rámur í röddu. Boltaleikur og brettaferð með börnunum er gefandi og bætir talsvert við mína annars ágætu lífsgleði.

Er að verða einn af þessum skrítnu

Fyrir margt löngu sá ég í útlöndum í fyrsta sinn fólk, oftast komið alllangt að austan, sem stóð í sérkennilegum stellingum í almenningsgörðum. Þessar manneskjur hreyfðu sig hægt og tignarlega og virtust sem þær væru af öðrum heimi en iðandi borgarsamfélagið allt í kring. Þó mér þætti þetta á einhvern hátt heillandi var ég viss um að þetta fólk væri skrítnara en við flest. En með tímanum breytist maður og fyrir nokkrum dögum rakst ég á ókeypis mini-námskeið í Tai Chi á netinu sem ég skráði mig á. Nú fæ ég reglulega sendar kennslustundir í tölvupósti frá kennaranum, Al Simon í Bandaríkjunum, og allt stefnir í að ég verði áður en langt um líður einn af þessum skrítnu sem hreyfa sig á dularfullan hátt í slómó út um allar koppagrundir.

Jóla- og nýárskveðjur

Sendi mínar bestu óskir um gleðilega hátíð og þakka fyrir árið sem nú er að ljúka. Vona að nýja árið beri með sér gæfu og verði þér í alla staði gefandi og gott.

Jólakveðjur af Krók

Jón Þór

Frá Suður-Kína til Sauðárkróks

Ferðalagið úr kvöldhitanum í Hong Kong yfir í kaldan frostmorgun í London tók um tólf klukkustundir. Þar stóð maður og skalf eins og hrísla, þar til sein rútan frá Heathrow til Stansted birtist upphituð og notaleg. Tíu stiga hiti og marauð jörð tók á móti okkur Snússa í Keflavík, og svoleiðis var landið á að líta alla leið norður á Krók. Miklir fagnaðarfundir urðu þegar ferðalúinn bangsinn komst loks, eftir rúmlega sólarhrings ferðalag og tveggja vikna fjarveru í Kína, í hlýjan faðm Guðmundar og fjölskyldunnar hér.

Ósamræmi

Fyrirsögn á að endurspegla aðalatriði í innihaldi fréttar. Í fréttinni segir að væntingavísitalan hafi lækkað á einu ári frá um 140 niður í 117 stig, að meiri svartsýni ríki til væntinga í framtíðinni, að neytendur séu ólíklegri til að ráðast í stórkaup en fyrr og að bjartsýniskastið sé á lokastigi. Það að væntingavísitalan hafi hækkað lítillega frá fyrra mánuði réttlætir engan veginn þessa fyrirsögn.

Væntingar neytenda aukast

Snússi á heimleið

 

Nú er ferðalag okkar Snússa til Kína senn á enda... í bili allavega. Hér í Kína eru ekki haldin jól eins og við  þekkjum þau á Vesturlöndum, þótt svo allt sé hér skreytt með jólasveinum, -trjám og glitrandi dinglumdangli, fyrst og fremst held ég til að koma fólki í stemningu og innkaupastuð. Þar sem Snússi er mikill jólabangsi getur hann ekki hugsað sér annað en að koma heim til Íslands og halda jól með sínum nánustu þar. Síðustu dagar hjá okkur hafa farið í soga enn frekar í okkur kínverska menningu, kveðja fólk og taka myndir af því sem á hér í okkur sterkastar taugar. Við Snússi kveðjum Suður-Kína með söknuði á morgun, þegar við förum um Hong Kong og London til Íslandsins kalda í norðrinu.

Snússi á ferð í Zhongshan og spilavítisborginni Macau

Helgin fór í ferðalög hjá okkur Snússa, sem lögðum ferju undir fót yfir flóann hér vestur af Shenzhen. Fyrst heimsóttum við skófabrikku Óskars Jónssonar, Green Diamond, en hann tók einkar vel á móti okkur samlöndum sínum. Við borðuðum saman níu manns og áttum gott spjall, en svo gisti hópurinn í vellandi niðurníddum lúxus á hótel Ambassador í Zhongshan, sem sannarlega má muna sinn fífil fegurri. Sunnudagurinn fór svo fyrir lítið fé (ca 2000 kr) í spilavítunum í fyrrum portúgölsku nýlendunni Macau, en sá staður hefur svipaðan status og Hong Kong að því leitinu að þegar þangað kemur fer maður yfir landamæri og út úr Kína. Macau er nokkurskonar Las Vegas Asíu og þarna var allt yndislega yfirdrifið; í stærðum, dirfskufullri hönnun og yfirþyrmandi neonljósadýrð. Við komum svo með ferjunni yfir flóann í kvöldkyrrðinni og var Snússi hinn hressasti með ferðina, eins og sjá má hér á myndinni, þar sem hann veifar sínum fyrsta spilavítishagnaði.

Ævintýri Snússa litla í Kína – 7. hluti

Þrátt fyrir lasindin hefur maður látið sig hafa það að dröslast með Angelu og strákunum út og suður í verslanaráp, veitingahúsaferðir og verksmiðjuheimsóknir. Yfirferðin hefur þó ekki alltaf verið hröð á manni, en það er að skila sér í því að heilsan er að koma til baka. Um daginn skoðuðum við verksmiðjur í afgirtu hverfi, þar sem fólk bæði vinnur og býr. Aðbúnaðurinn í verksmiðjunni var ágætur en í subbulegum blokkunum í kring gista átta manns í kojum í einu litlu herbergi. Yfirmenn og hærra settir hafa það betra og eru með rýmra um sig, þeir gista saman fjórir í herbergi. Launin eru í kringum 10 þús kr á mánuði, en vel útilátin hádegismáltið kostar hinsvegar aðeins fimmtíu krónur. Þetta eru allt afstæðar stærðir, en áðan snæddum við tíu karlar saman kvöldmáltíð á kínversku veitingahúsi fyrir minna en þrjú þúsund krónur með drykkjum og alles. Eftir matinn fengum við okkur kaffi á Starbucks, þar sem kaffibollinn kostar 200 kall. Hér heitir það ekkert annað en rán um hábjartan dag, því það tæki verkamanninn í verksmiðjunni um sex klukkutíma að vinna fyrir kaffinu á amrísku alþjóðakeðjunni. Ég sötraði kaffið á um tuttugu mínútum, meðan nettvaxinn heimamaður gljápússaði leðurskóna mína fyrir hundraðkall. Snússi er líka allur að hressast og biður að heilsa heim á Krók.

Kvef í kínverska kýrhausnum

Dagurinn hefur verið viðburðasnauður, enda lasleiki með nefrennsli og hálsbólgu farinn að gera vart við sig; kínverskur krankleiki búinn að brjótast í gegnum mínar íslensku varnir. Það var þó aðeins rölt í bæinn í dag, verslað smáræði og skipt íslenska simkortinu í símanum út fyrir kínverskt kort; það munar margföldum stórupphæðum þegar við félagarnir erum að hringjast á hérna niðurfrá. Á meðan er ég sambandslaus við hinn íslenska veruleika... nema um msn, skype og tölvupósta. Í kaffispjalli komust við félagar að því að verðlagning hér er ekki í neinu samræmi við kostnað, heldur hvað menn telja sig komast upp með að rukka. Þannig getur kókglas kostað 200 kall á einum stað, meðan full máltíð fyrir tvo kostar aðeins 500 kall á öðrum stað. Og það er allt eins til í dæminu að einhver skemmtistaðurinn reyni að rukka mann um 500 kall fyrir rauðvínsglasið, sem er hærri upphæð en maður greiðir fyrir topp nuddþjónustu í tæpan einn og hálfan klukkutíma. Eitt er það þó sem böggar mig einna mest hérna niðurfrá, en það er að hér er öll vefumferð ritskoðuð. Þetta lýsir sér þannig að ef ég reyni að opna síðu sem yfirvöldum er ekki þóknanleg, t.d. Wikipediu, þá bara birtist ekki neitt... þeir klippa bara á mann! Já, það er margt skrýtið í kínverska kýrhausnum!

Ævintýri Snússa litla í Kína - 5. hluti

Í dag fluttum við Snússi okkur á milli hótela í Shenzhen; fórum nær aðalsvæðinu í Sekou-hverfinu, þar sem frændi og félagar búa; þar sem veitinga- og skemmtistaðir eru fleiri og menningin líflegri. Við vorum lúnir eftir burð og göngur og hvíldum okkur sveittir í skugga undir tré á gangstéttinni; óbærilegur desemberhitinn hér í suður-Kína ætlar allt að kæfa ef maður hreyfir meira en einn lið og hálfan legg. Fæturnir voru bólgnir af göngu og því ekkert annað að gera en að fara í nudd. Snússi vildi ekki fótanudd og beið því slakur á meðan undir trénu góða. Á meðan lappirnar hvíldu lúnar í tréfötu með heitu vatni og söltum á nuddstaðnum, nuddaði kínverski strákurinn bak, herðar og háls svo gamlir hnútar losnuðu umvörpum, með tilheyrandi stunum. Svo hófst hann handa við fæturna; ilja- og svæðanudd, kálfa- og læranudd, með allrahanda olíum og náttúrefnum. Út kom minn maður endurnærður á bæði líkama og sál, og auðvitað var Snússi glaður að sjá afa sinn, enda hafði hann beðið í tæpan einn og hálfan tíma. Herlegheitin kostuðu alls RMD 48, eða um 430 krónur íslenskar, fyrir um áttatíu mínútna topp trít! Dagurinn endaði svo í ljúfum fíling á sveiflandi latin-tónleikum niðri í bæ, allt þar til nóttin dró okkur dimm inn í sig.

Ævintýri Snússa litla í Kína – 4. hluti

Í dag tókum við Snússi rólegan laugardag í Sekou; röltum um og fylgumst með mannlífinu í sólskininu. Í bænum var komið við í banka til að skipta dollurum, og það tók nú drjúga stund. Fyrst fyllti ég út eitt eyðublað, svo fyllti bankastarfsmaðurinn út tvö eða þrjú í viðbót, svo tók hann afrit af passanum mínum, en þá tók við reikistefna þriggja starfsmanna í allnokkra stund. Áður en yfir lauk hafði ég undirritað fjórum sinnum og tíminn sem það tók að skipta þessum fáeinu dollurum yfir í Yuan Renmimbi var um það bil tuttugu mínútur! Ekki sérstaklega skilvirkt það. Svo fórum við Snússi með fullt af Kínverjum út á jarðberjaakur, þar sem við týndum okkar eigin ber í körfu. Þarna var skemmtileg fjölskyldustemning í rúmlega tuttugu stiga hita; allir vönduðu sig við að stika stígana og týna fallegustu berin. Gömul kona með stráhatt vigtaði svo og rukkaði við hliðið á leiðinni út. Hún var með skiptimyntina í hátísku Gucci veski hangandi utan á sér, en þau fást hér fyrir lítið fé, í landinu þar sem kaffibollinn á hótelinu kostar meira en leigubíll í fimmtán mínútur (eða uþb 200 krónur). Kvöldið er svo frátekið fyrir stórdinner hópsins sem tengist Medialite hér í Kína.

Ævintýri Snússa litla í Kína - 3. hluti

Í dag fengum við félagarnir Snússi og ég, ásamt þeim þeim Binna og Indy, frábæra leiðsögn um borgina þvera og endilanga af heimakonunni yndislegu, Angelu Wang. Eftir hádegi var farið af stað í verslunarferð í þá hrikalegustu markaði sem maður hefur heimsótt; bæði var stærðin slík, auk þess sem vörur voru misjafnlega mikið falsaðar og ágengni sölumanna með ólíkindum. Að lokinni þessari mögnuðu upplifun fór Angela með okkur á ekta kínverskan háklassa veitingastað, þar sem hún pantaði sýnishorn af öllu því besta sem Kínverjar sjálfir borða alla jafna. Svo var meira verslað, en undir kvöldmat var farið á virðulegt nuddhús, á fjórum hæðum, með allri hugsanlegri þjónustu og þægindum, þar sem við fórum öll í fóta- og handsnyrtingu, eyrnahreinsun, andlitsmeðferð og enduðum á kínversku nuddi, auk þess sem við bæði snæddum ljúffenga ávexti og nutum aðstoðar fjölda þjónustufólks. Í lok dags var svo farið að dansa á Terrassen í Shekou, þar sem band frá Filippseyjum hélt uppi rokna rokkstuði inn í nóttina. Snússi var hæstánægður með daginn, þrátt fyrir að hafa misst af dansinum í lokin. Sjálfur er ég alsæll.

Eggjandi könnun

Lítil skoðanakönnun sem gerð var hér á síðunni um daginn sýndi fram á að egg má innbyrða á fleiri en einn veg, til að næra ólíkar þarfir mannskepnunnar. Talsvert var um að þátttakendur, sem geta að sjálfsögðu hafa verið bæði karlar sem konur, notuðu eggin til að koma í veg fyrir að verða húngraðir. Auðvitað eru egg ekki sama og egg, en þau eru samkvæmt könnuninnni vel nothæf til að örva bæði bragðkirtla og aðra innkyrtla.