Furðuleg fartölvusala í BT

Var að leita mér að fartölvu um daginn og fór víða, meðal annars í BT. Þar var sölumaður nýbyrjaður í starfi og gat fáu svarað um það sem ég spurði. Hann og félagi hans áttu svo í talsverðum vandræðum að finna og prenta út gögn um tvær tölvur sem ég hafði sýnt áhuga á og vildi fá með mér upplýsingar um. Allt þetta tók tíma og mikið var um vandræðagang, hik og bið. Rétt áður en ég fór rak ég augun í að íslenskir stafir voru fáir á lyklaborðinu, og á kolvitlausum stöðum. Mér var sagt að límmiðar ættu eftir að koma þarna á, en að þeir væru því miður bara til í svörtu. Lyklaborðin á vélunum sem ég hafði áhuga á voru hinsvegar í gráum lit. Mér var farið að líða eins og ég væri staddur inni í tölvubúð fyrir um 15 árum síðan, þegar þjónustustig var víða annað og lakara og vandamál með íslensk lyklaborð algeng. Niðri í Tölvulista fann ég svo vél með Windows XP í stað Vista, sem ég er bæðevei skíthræddur við, og þar var þjónustan öll fyrsta flokks, eins og ég hafði reyndar áður kynnst. BT-menn verða að taka sér tak í sambandi við tölvusöluna, annars á þessi viðvaningsháttur þeirra eftir að enda sem kverkatak á eigin tölvudeild.

Tíkurnar finna á mér veika blettinn...

Þær geta verið misjafnlega ágengar borgartíkurnar, en þessi gjörsamlega eltir mig á röndum. Hún leggst við fætur mér og grátbiður um meiri... boltaleik! Þó tíkin Týra hafi mest gaman af því að hlaupa um í náttúrunni, þá eru boltaleikir hennar líf og yndi innandyra. Og hún fær aldrei nóg. Þó ég hafi gaman að því að leika við hana, þá fæ ég stundum nóg. Hún reynir að vekja áhuga minn með því að leggja boltann við fætur mér allsstaðar þar sem ég nem staðar í húsinu. Þegar ég er ekki í leikstuði læt ég sem ég sjái ekki tíkarboltaviltuleikaaugnaráðið biðjandi. Nýjasta nýtt hjá henni til að vekja athygli á sér er að ganga um með boltann, kasta honum úr kjafti sér niður í gólfið, svo fast að hann skoppar, og þá grípur hún hann fumlaust aftur. Þetta endurtekur hún nokkrum sinnum í röð og hefur með þessu uppátæki sínu náð aðdáun minni og athygli sem fyrsti hundurinn sem ég hef fyrirhitt sem kann að dripla bolta fullkomlega. Já þær finna alltaf á endanum veika blettinn á mér tíkurnar.

Góður sunnudagur á Reykjanesinu

Fórum ásamt fríðu föruneyti frá Keflavík, undir dyggri leiðsögn Sigrúnar Jóns og Ómars Smára, gömlu þjóðleiðina að Hvalsnesi. Ferðin tók um fjóra tíma í blíðskaparveðri, komið var við í seljum, prílað yfir varnargirðingar og sagðar sögur á leiðinni. Merkilegt hvað allt lifnar við og upplifun verður önnur og meiri þegar saga og menning fylgir við hvert fótspor. Í lok dags náðum við aðeins í skottið á Ljósanæturviðburðum, skoðuðum Bátasafn, Rokksafn og nærðum okkur á þjóðlegum veitingum frá Thailandi. Reykjanesið er svo sannarlega á dagskránni næstu vikurnar því önnur ganga verður um aðra helgi, þá verður farið í seljaferð sem endar í fjárréttum við Grindavík og er tillökkun þegar kviknuð fyrir þeirri ferð.

Leó Emm hjálpar í bílakaupum

Ef þú ert að spá í að kaupa notaðan bíl getur Leó M. Jónsson gefið góð ráð á sinni heimasíðu. Leitaðu neðan við miðju á þessari síðu, að fyrirsögninni "Ætlarðu að kaupa notaðan bíl? " Þar segir Leó frá í nokkrum orðum af hverju hann mælir með ákveðnum tegundum, og flokkar þá niður í smáa, miðlungs og stærri fólksbíla. Að auki er heimasíðan hans smekkfull af skemmtilegum skrifum um bíla. Það eru ekki allir sammála honum, en fínt að líta til hans leiðbeinandi skrifa í bílapælingum. Ég veit t.d. um einn (nefnum engin nöfn pabbi:) sem ekki skilur í því að Leó skuli mæla með Opel Vectra í milliflokkinum. En mér finnast skoðanir Leó Emm hjálplegar og síst lakari en fjölbreytilegar fullyrðingar bíleigenda í vinahópnum.

Að lokinni landbúnaðarsýningu

Við héldum vel heppnaða landbúnaðarsýningu og bændahátíð hér á Krók um helgina, aðsókn tvöfaldaðist frá fyrra ári, yfir 4.000 gestir komu í blíðskaparveðri og flottri stemningu. Fyrirtækin sem voru hjá okkur voru hæstánægð með sinn hlut og gestir sýningarinnar hrósuðu þessum viðburði okkar mikið. Allir virtust finna eitthvað við sitt hæfi og margir komu komu alla þrjá sýningardagana. Gestirnir voru margir komnir langt að, mjög margir að austan og vestan, en einnig frá Suðurlandi, einhverjir alla leið frá Kirkjubæjarklaustri. Nú liggur maður í spennufalli en reynir samt að njóta þess hvað allt gekk vel. Landbúnaðarsýning á Sauðárkróki hefur alla burði til að verða haldin með enn glæsilegri hætti eftir eitt ár; það yrði þá fjórða árið í röð!

Gullkorn fyrrum Glitnisstjóra

Allajafna finnast mér frasakendar og leiðinlegar ráðleggingar um hvernig maður eigi að lifa lífinu. Undantekningar geta þó verið á þessu þegar menn tjá sig persónulega um hvað reynst hefur þeim best. Bjarni Ármannsson á nokkra ágæta spretti á þessum nótum í Blaðinu í dag, þó inn á milli séu því miður klisjur. Ef maður horfir fram hjá þeim, þá finnur maður nokkur gullkorn. Eitt af því skemmtilegra hljómaði svona: "Ef maður ætlar sér að fá hluti sem maður hefur aldrei fengið áður, þá verður maður að gera hluti sem maður hefur aldrei gert áður." Og svo er það þetta með hamingjuna, sem Bjarni bendir réttilega á að sé viðhorf, ekki ástand. Mín reynsla er sú að hamingjuna finnur maður oft í smábútum, litlum mómentum, hér og hvar í dagsins önn. Maður skynjar hana hinsvegar hvorki, né upplifir, ef viðhorfið er ekki rétt.

Dauðinn í dálksentimetrunum

Miðað við rými á síðum dagblaða og tíma í öðrum fjölmiðlum er eitt vestrænt líf miklu merkilegra en þúsund líf í Asíu eða Afríku. Þessvegna fær brú sem hrynur í Bandaríkjum Norður-Ameríku og drepur nokkrar manneskjur, miklu fleiri dálksentimetra en frétt um hundraðfalda dánartölu fjær okkur og austar.

Ekkert hundalíf?

Þar sem ég bý með útsýni yfir eyjar Skagafjarðar og Litla-skóg verð ég oft var við fólk á ferð með hundana sína hér norðan við húsið. Þetta er yfirleitt sama fólkið og ég kannast orðið ágætlega við mörg þeirra. Flestir fara daglega í gönguferð með sína hunda, sumir oftar. Einn nágranninn hleypur alltaf upp í Skógarhlíð í hádeginu með sinn hund. Og það er farið hvernig sem viðrar. Góð hreyfing og útivist er holl fyrir bæði líkamlega og andlega heilsu okkar; hún hreinlega getur bætt og lengt líf okkar. Ég held satt best að segja að orðið hundalíf hafi fengið aðra og jákvæðari merkingu í mínum huga.

Óskaplega lítið að gerast...

... á þessari síðu hérna, hvar halda menn sig eiginlega? Svei mér þá ef það er ekki bara hér!

Svo blogga ég líka stundum...

... þegar ég er nýbyrjaður aftur að reykja, eftir tæplega sólarhringshlé eða svo. Ég er ekki viss um að Bubbi hafi verið að tala um akkúrat þetta, þegar hann sagði að sumarið væri tíminn... hann allavega hafði það ekki í huga að landbúnaðarsýning væri framundan og að stjórn slíkra viðburða fylgdi heilmikið stress:) Verst að enginn myndaði mig í dag þegar ég kveikti aftur í, og birti um það fall-frétt... þá hefði maður kannski grætt á þessu 700 þús spírur ;c)